Interview met een DONS-docent: Jilke

Waarom ben jij een echte DONS-er?
Ik ben een echte DONS-er, omdat ik het heel belangrijk vind om kinderen serieus te nemen en hun waarde in te zien. Ik ben van mening dat kinderen veel meer kunnen dan van ze wordt verwacht en zelfs meer dan ze zelf vaak denken. Ze hebben bepaalde kwaliteiten die je verliest als je volwassen wordt. Tijdens mijn activiteit laat ik de kinderen door te spelen, maken, creëren en onderzoeken hun eigen kwaliteiten ontdekken en zich helemaal ontplooien. Ik doe mijn best om ze de ruimte, tijd en aandacht te geven om hieraan te werken en dat maakt mij volgens mij een echte DONS-er.

Op welke DONS-locaties werk je en kan je er wat over vertellen?
Ik werk op DONS 3, De Notenkraker. BS De Notenkraker is cultuurprofielschool, wat betekent dat er vanuit de school veel aandacht is voor cultuur. De kinderen krijgen dus al behoorlijk wat creatieve lessen op school. Dat sluit natuurlijk heel goed aan op het programma van DONS. Daarnaast hebben we het geluk dat er een prachtige danszaal, speelzaal en zelfs een bevo-lokaal in de school zijn, waar we met DONS dankbaar gebruik van maken. Omdat De Notenkraker zo’n grote school is zijn er ook heel veel DONS-kinderen op deze locatie. Dat zorgt ervoor dat het altijd gezellig is en dat de DONS-docenten zich hier eigenlijk nooit hoeven te vervelen.

Hoe ben je bij DONS terecht gekomen?
Een aantal alumni van mijn opleiding werkten al bij DONS toen ik afstudeerde. Ik was op dat moment druk op zoek naar een leuke baan en van hen hoorde ik dat DONS een erg leuke plek was om aan de slag te gaan. Na een lange motivatiebrief en een heel gezellig sollicitatiegesprek kon ik gelijk beginnen.

Wat vind je het allerleukst bij DONS?
Ik vind het altijd enorm inspirerend en vermakelijk om te luisteren naar de uiteenlopende verhalen die de DONS-kinderen mij te vertellen hebben. Ze kunnen heel goed, volledig overtuigd van zichzelf de meest ongeloofwaardige dingen aan mij vertellen. Na een flinke tijd goed observeren ben ik nu ook bezig om deze kunst van het absurde verhalen vertellen eigen te maken. Alleen of samen met een collega verzin ik de vreemdste verhalen, die ik dan met een heel ernstig en serieus gezicht aan de kinderen vertel. Wat ik daar het allerleukst aan vind is de kinderen die zo in de verhalen meegaan dat ze me er een week later nog over vragen.

Wat was jouw laatste gekke DONS-actie?
Niet mijn laatste, maar wel een hele leuke; afgelopen zomer kleien met brood met de groepen Wit, Groen en Geel. We kleiden ons droomhuis met enkel sneetjes oud brood en wat water. Dat was een heel groot succes!

Welk DONS-liedje vind je het mooist?
Hi – Ha – Ik ben een Ninja!

Wat doe je als je niet aan het DONS-en bent?
Dan geef ik theaterles op basisscholen of op een Jeugdtheaterschool. Volgens de kinderen van groep Geel en Oranje van DONS 3, De Notenkraker zit ik vaak in de trein met een uitvinder. En in de ochtend, voordat de DONS-dag begint kan je me ook vaak in een filmzaal vinden. Met een film en een kopje thee is het echt goed de dag beginnen.