Interview met een DONS-docent: Evelien

Waarom ben jij een echte DONS-er?
Nou, of ik al een ‘echte’ DONS-er ben, dan weet ik nog niet. Ik ben wel een DONS-er in de maak. Ik geniet enorm van de leerlingen en mijn mede DONS-ers. Ik leer van beide ontzettend veel en kijk stiekem ook bij ze af. Dus zo langzamerhand veranderen mijn afwachtende DNA cellen steeds meer in DONS cellen en ontwikkel ik zo het wel bekende DONS DNA.

Op welke DONS-locaties werk je en kan je er wat over vertellen?
Ik werk nu sinds december 2018 bij DONS. In het begin heb ik op de Notenkraker en op de Dongeschool gestaan. Elke week bij een andere kleurgroep, wat super leuk is, maar ook lastig omdat je met geen enkele groep een band opbouwt. En toen kwam ik in februari op de Scholekster terecht. Twee dagen, maandag en donderdag, en dat was echt fantastisch! Voor een groot deel een vast team van DONS-docenten, super leuke en creatieve kinderen en een net verbouwd schoolgebouw, plus fijne docenten. De Scholekster is een warm bad. Het voelt heel intiem, iedereen kent elkaar en ook de ouders zijn heel betrokken. Wat wil een donzig mens nog meer!

Hoe ben je bij DONS terecht gekomen?
Ik ben in de zomer van 2018 afgestudeerd van de opleiding Theatre and Education (HKU) en net voor het afstuderen kwamen er twee DONS-ers langs om ons te vertellen over deze te gekke organisatie. Toen dacht ik al: ‘Nou, dat klinkt best leuk. Maar het is echt iets voor mijn klasgenootje Molly.’ En Molly begon meteen na haar afstuderen bij DONS. Maanden later kom ik Molly tegen en ze zegt: Je moet ook echt bij DONS komen, het is geweldig!’ Dus zo gezegd, zo gedaan. En ze heeft gelijk, het is ook echt geweldig.

Wat vind je het allerleukst bij DONS?
Dat ze het voor elkaar hebben gekregen om alleen maar leuke en creatieve mensen bij elkaar te krijgen. En deze leuke en creatieve mensen hebben ook allemaal een eigen expertise die ze inzetten bij DONS. Maar het leukste vind ik juist dat er enorm interdisciplinair gewerkt wordt, dus je bent niet bezig met een ‘theaterlesje’ geven, binnen je eigen discipline, maar we creëren een ervaring voor de kinderen. En die ervaring draagt bij aan hun creatieve ontwikkeling. En die ontwikkeling zie je ook echt terug in de kinderen!

Wat was jouw laatste gekke DONS-actie?
Samen met Nicoline, een nieuwe DONS-docent op de maandag, hebben wij laatst de twee allereerste DONS juffen gespeeld. DONS bestaat natuurlijk pas 10 jaar, maar deden alsof het al veel langer bestaat en speelde dus de twee juffen die ooit als allereerst bij DONS werkte. Twee dames van rond de tachtig jaar oud en zij zongen het beginlied, voor de presentatie, uit hun eigen tijd. De dames hebben de gehele presentatie gepresenteerd en dit werkte super goed. Ze komen nu af en toe eens terug bij een presentatie, maar ze moeten wel op tijd weg, want om 17.30 uur start de bingo.

Welk DONS-liedje vind je het mooist?
Ik vind het Ninja lied erg leuk. Ik probeer het nu ook op de gitaar te spelen, maar dat is nog niet publiekswaardig helaas. En ik vind ‘Een tijger in een poezenpak’ heel leuk. Vooral omdat je er meteen een beeld bij krijgt en dan moet ik meteen lachen.

Wat doe je als je niet aan het DONS-en bent?
Ik werk als dramadocent op een middelbare school in Weesp. Dat is wel even schakelen van groep GROEN bij DONS naar onderuitgezakte havo 2 leerlingen, maar dat houdt je scherp. En ik werk voor het Wereld Kindertheater in Haarlem en heb daarnaast ook nog een eigen bedrijf waarvoor ik veel workshops, cursussen en regies doe. Ik werk dus met alle leeftijden; van 4 tot 80 jaar. Ook speel ik zelf veel toneel bij een amateurgezelschap in Haarlem. Heerlijk! En speel ik in twee bands, dus ik verveel me absoluut niet buiten de DONS dagen.

Lees ook de interviews met: Marit, Danique, Talitha, Kayleigh, Vera en Maris.