Interview met een DONS-docent: Emma
Waarom ben jij een echte DONS-er?
Om die vraag te kunnen beantwoorden moeten we eerst kijken naar wat een echte DONS-er nou eigenlijk is. Ik zou een echte DONS-er omschrijven als een creatieve, speelse en fantasierijke leerkracht (met een kunstzinnige achtergrond) die zich moeiteloos laat inspireren door kinderen en dit allemaal in een pedagogisch verantwoorde mal kan gieten van waaruit hij of zij bijdraagt aan de creatieve ontwikkeling van het kind. Een belachelijk lange zin. Ik kan ook niet precies uitleggen waarom dat nou in een hele zin omschreven moest worden, maar uiteindelijk is het wel een bondige samenvatting van wat mij een echte DONS-er lijkt. Kan ik mijzelf terugvinden in deze samenvatting? Ik geloof van wel! Ik had de mazzel op te groeien met een vader die zijn werk heeft gemaakt uit de inspiratie die hij uit kinderen haalt. Deze manier van leven is op mij overgeslagen. Ik kan ontzettend genieten van de belevingswereld van kinderen: hun geweldige ideeen, hun manier van denken en hun totale overgave in spel en muziek. Kinderen hebben de gave om het kind uit de volwassene te halen en dat intrigeert me. Door hen sta ik geregeld in contact met mijn kinderlijke belevingswereld (die inmiddels is overwoekerd door iets wat men volwassenheid noemt) en dat is een sterke basis om vanuit te begeleiden en te onderwijzen. Ik houd van muziek maken, dansen, spelen en zingen en kan dit ook stimuleren bij kinderen. Wat een top baan eigenlijk!
Op welke DONS-locaties werk je en kan je er wat over vertellen?
Momenteel zit ik in het DONS-kernteam van de Dongeschool: een leuke, middelgrote school vlakbij de RAI met een groot, vierkant plein waarop alle leeftijden met elkaar samenspelen. Er is een fijne sfeer onder de kinderen en dat is voelbaar als je daar rondloopt. Ook het team van collega’s is prettig: een gemengde groep talentvolle DONS-ers met goede ideeen en prettige werkethiek. Ik vind het een heerlijke locatie! Ik werk daar wekelijks op maandag, dinsdag en donderdag.
Hoe ben je bij DONS terecht gekomen?
Mijn neef Maarten Bokslag werkt bij DONS (werkzaam op locatie de Notenkraker) en liep al maanden aan mijn kop te zeuren dat ik eens moest gaan solliciteren. “Jij hoort volgens mij helemaal thuis binnen het DONS-team!” was een van zijn opmerkingen om me aan te zetten een e-mail te sturen. Ik ben van origine muziektherapeute en had nog nooit lesgegeven in muziek. “Dat kan jij wel joh!” was zijn weerwoord op dat excuus. Maar ik had al een baan als muziektherapeut, dus eigenlijk had ik geen tijd voor iets anders. “Mocht je ineens wel tijd hebben, kan je het DONS kantoor altijd e-mailen” en daarbij gaf hij me contactinformatie en liet me met rust. Het lot sloeg een half jaar later toe en ik besloot te stoppen met mijn toenmalige baan. Ik had een nieuwe uitdaging nodig. DONS! Meteen aangenomen en sindsdien zielsgelukkig! Dankjewel Maarten!!
Wat vind je het allerleukst bij DONS?
De absolute, artistieke vrijheid die je krijgt als DONS-er. Creatieve ideeen, typetjes, improvisaties, zelfgemaakte liedjes – het wordt allemaal aangemoedigd en je krijgt de vrijheid om van alles uit te proberen. Dat is toch geweldig? Wat kan een kind nou meer stimuleren op creatief vlak dan een leerkracht die zo wordt vrijgelaten in zijn vak? De DONS-leerkrachten krijgen de ruimte om samen met de kinderen te exploreren en hen op die manier in contact te brengen en kennis te laten maken met alle vormen van kunst. Dit is een kracht van DONS waar ik als werknemer met trots over kan praten. Het werkt: het stimuleert collega’s, het inspireert collega’s en daardoor ook, als een perfect uitgezette domino, de kinderen bij DONS. Een top-recept.
Wat was jouw laatste gekke DONS-actie?
In mijn Crea Bea-week tijdens DONS-zomer verscheen ik dagelijks als Corporaal Emma, gewapend met megafoon in Moonrise Kingdom-stylo, om een goede scoutvereniging op poten te zetten. Op een van deze dagen maakte ik samen met een groep kinderen een insectenparadijs buiten. Ik verdeelde de kinderen in twee subgroepen: een groep maakte het paradijs zelf met takjes, blaadjes en andere materialen en het andere groepje ging insecten zoeken die vervolgens van dit paradijs konden genieten. Na een boel, voor zover wij konderen beoordelen, blije bezoekers van het insectenparadijs kwam een kindje met een dode slak op de proppen. “We moeten een begraafplaats in het paradijs maken!” werd er ernstig geopperd door een kleuter. En zo geschiedde. De slak werd begraven, een kruis werd gemaakt van takjes en touw en een waardige uitvaartsceremonie werd toegekend aan de slak. Echter kwamen kinderen vanaf dat moment voornamelijk met dode dieren aanzetten… wie had gedacht dat de dood zo leuk kon zijn?
Welk DONS-liedje vind je het mooist?
Limonade! Zonder twijfel de mooiste! En van Tijger in een Poezenpak word ik gewoon helemaal wild!
Wat doe je als je niet aan het DONS-en bent?
Waar hebben we het hier over? Hobbies, ander werk, huishoudelijke taken?
Het eerste wat in mij opkomt is klimmen. Ik ben verliefd op deze sport. Wij zijn bij elkaar sinds eind oktober 2017. Ik ben er zo gek op dat ik er regelmatig niet eens van kan slapen; ik droom van heel hooks, 6a of 6b routes, slopers, pinches, jugs en heb nachtmerries over pockets, flagging, kneedrops en overhang en nog meer van dit belachelijke, nietszeggende sportjargon. Ik klim bij de Klimmuur Centraal en boulder ernaast om aan mijn techniek te werken. Ik beoefen deze sport minstens drie dagen in de week. Ik klim het liefst buiten en ga dan een weekend naar Duitsland of Belgie om twee volle dagen aan een rotswand te hangen. Helaas kan dit maar sporadisch.
Ik doe daarnaast aan inline skaten… ook drie keer in de week. Ach, wat kan ik zeggen, ik houd van sporten. Misschien had ik beter de ALO kunnen doen.
Wat betreft ander werk geef ik inmiddels les op verschillende scholen in het speciaal (basis) onderwijs. Als muziektherapeute kan je gevoelsmatig nooit te lang weg blijven van speciale doelgroepen… daar ligt het andere deel van mijn hart.
Lees ook het interview met DONS-docenten: Jantien, Diede, Geerte en Edwin.