Interview met een DONS-docent: Elfi

Waarom ben jij een echte DONS-er?
Ik ben een echte DONS-er, omdat er geen DONS-er is zoals ik ;-). Alle DONS-docenten lijken te zijn geselecteerd op hun eigenheid. Dat wat hen bindt is het plezier van het werken met kinderen en het kunstvak docentschap. Iedereen doet van alles naast DONS, wat met zijn of haar kunstdiscipline te maken heeft.

Op welke DONS-locaties werk je en kan je er wat over vertellen?
Ik werk twee dagen op de DONS 1 op de Dongeschool. Elke dag is het daar weer een feestje met veel vrolijkheid en gekkigheid. DONS heeft daar na zoveel jaren echt een sfeer weten te creëren, die nog altijd voelbaar is bij de kinderen. ​Je voelt de energie van ex-collega’s daar nog hangen. De verhalen die zij hebben verteld worden overgedragen op de kinderen en nieuwe docenten. Soms heb ik getwijfeld of het mogelijk is om zo’n sfeer in stand te houden, maar door een locatie als de Dongeschool, waar die sfeer gewoon in de muren is gaan zitten, zal deze sfeer zeker blijven bestaan.
Op een veel nieuwere DONS-locatie locatie waar ik werk, DONS 4 op de Olympiaschool, is het mooi om de ontwikkeling van de integratie met de school te hebben meegemaakt. Directrice Marjan, die vanaf het begin het volle vertrouwen in ons heeft en ons alle ruimte laat om de boel daar op zijn kop te zetten, is een fijne stimulans en biedt een geweldige werkplek. Ik wandel in mijn nopjes door het prachtige gebouw en voel me altijd welkom om daar weer eens met een groepje kinderen door de school heen te banjeren op zoek naar een mooie plek om te filmen. Het plein, ontworpen door leerlingen van de school zelf, is een jungle met op een natuurlijke manier geworven speeltoestellen. Buitenspelen voelt daar als een tropische vakantie in eigen land!

Hoe ben je bij DONS terecht gekomen?
​Ik was bijna een jaar afgestudeerd en in dat jaar was ik nog heel erg op zoek naar mijn positie in het werkveld, als theaterdocent en -maker. Ik had een voorstelling op de planken gezet, maar was daar ook behoorlijk gesloopt van. Eerst wilde ik nog niet helemaal toegeven aan het docentschap, totdat ik de vacature bij DONS zag. Na het sollicitatiegesprek werd mij duidelijk dat dit niet zomaar een opvang was waar ik kon gaan lesgeven. Ik stapte in een bruisend kruidenbad en lig daar nu al meer dan drie jaar in te dompelen.

Wat vind je het allerleukst bij DONS?
​Dat je als docent vrij bent om de gekste thema’s en projecten te bedenken en daar een heel blok lang mee aan de slag te gaan. Vanwege de samenwerking met andere collega’s die allemaal uit een andere kunstdiscipline komen wordt je geïnspireerd om een mooi activiteitenblok te draaien. Soms zijn er van die momenten op de vloer, dat je iedereen zo hard ziet werken, met zoveel creativiteit en plezier. Dan voel je een waardering bovenkomen en een tevredenheid van dat je op de goede plek zit. En al die collega’s die naast DONS zulke mooie projecten doen. Door deze afwisseling blijft het werk dat we met de kinderen doen levendig​ en de energie en kwaliteit hoog! Ik vind het prachtig dat we door Alfred (directeur DONS) altijd gestimuleerd worden om naast het docentschap bij DONS ons ook op andere vlakken te blijven ontwikkelen. Twee keer per jaar huurt hij een theater, waar we onze kunsten aan elkaar kunnen tonen. Elke maand organiseert hij een avond waarin een docent een workshop vanuit zijn discipline geeft aan de andere docenten. Ik ken geen bedrijf waar zoveel aandacht en stimulans gaat naar elkaars talent en ontwikkeling.

Wat was jouw laatste gekke DONS-actie?
​Soms ben je tijdens het eten en drinken zo in een verhaal beland dat je zelf de draad al lang kwijt bent, je niet meer weet waar je was begonnen of moet eindigen, maar doordat de kinderen zo heerlijk geboeid zitten te luisteren de bekers limo slap worden en de soepstengels uit hun handen glijden, toch maar gewoon doorgaat met vertellen. Zo is het mij laatst overkomen, ik weet niet hoe, dat een kind weken nadat ik iets over de luizen op mijn hoofd en de baby in mijn buik had verteld, met grote ogen naar mij toekwam, naast mij kwam zitten en bang maar vastberaden aan mij vroeg: ”Juf, zitten er echt luizen in jouw buik?”​

Welk DONS-liedje vind je het mooist?
​De liedjes van juf Linde, jammer dat ze nog maar af en toe als invaller bij DONS is. Haar liedjes zijn niet zomaar leuke kinderliedjes, maar prachtige klanken met poëtische tekstjes.​ Daarnaast vind ik het gewoon geweldig dat er überhaupt DONS-liedjes bestaan. Dat er docenten zijn die letterlijk en figuurlijk van een scheet een lied maken​ (het poeplied)​, soms ​liedjes die​​​​​​ nog jaren blij​ven​ hangen. Liedjes die kinderen over ​dertig jaar misschien wel voor hun eigen kinderen zullen zingen. Laatst zong ik met kleuters het lente-lied, in de veronderstelling dat dit gewoon een oud-​H​ollands liedje over de lente is. Toen kwam ik erachter dat dit een lied is dat ooit gemaakt is bij DONS, ik weet niet eens door wie.​

Wat doe je als je niet aan het DONS-en bent?​
Samen met DONS-collega’s Dorien en Lara geef ik les bij Cinemakers. Alfred kwam drie jaar geleden met het idee dat hij naast DONS een film- en theaterschool wilde beginnen. Wij hebben dit gaandeweg mogen realiseren en hebben inmiddels veertig leerlingen, die wekelijks les krijgen in toneel en film maken. Aan het einde van elk lesjaar is er een première in Kriterion. Altijd fantastisch om alle mooie resultaten op een groot scherm te zien!
Daarnaast blijf ik zoeken naar lesvormen waarbij ik mijn theater docentschap op meerdere manieren kan inzetten. Zo ben ik een cursus Taal & Toneel begonnen, waarbij ik d.m.v. theateroefeningen cursisten op een speelse manier kennis laat maken met de Nederlandse taal. Ook ben ik een aantal jaren geleden met Dapper Denken begonnen, een cursus waarbij ik vanuit toneel met kinderen filosofeer over verschillende thema’s. Dit staat nu op een wat lager pitje, maar gelukkig kan ik al mijn eieren ook altijd kwijt bij DONS.

Lees ook de interviews met de nieuwe DONS-docenten Janneke en Dicky.