Interview met een DONS-docent: Danique
Waarom ben jij een echte DONS-er?
Waarom ik een echte DONS-er ben vind ik moeilijk, ik kom natuurlijk net om de hoek kijken, dus veel weet ik nog niet. Wat ik wel weet is dat ik ontzettend veel energie haal uit de kinderen en dat ik iedere dag hartstikke hard moet lachen om uitspraken en dergelijke. En mijn vrolijkheid, gekheid en fantasie kan ik bij hun helemaal kwijt en zij bij mij!
Op welke DONS-locaties werk je en kan je er wat over vertellen?
Ik werk op de Notenkraker en de Oscar Carré en die combinatie is goud! Een hele kleine en een hele grote locatie, waardoor ik het beste van beide werelden zie. De een is een hele fijne warme school en een kleine familie. De ander heeft door de grote en de hoeveelheid kinderen iets meer ruimte voor echte grote creatieve projecten. Zonder de één zou de ander niet zo leuk zijn.
Hoe ben je bij DONS terecht gekomen?
Toen ik nog studeerde heb ik via een vriendin wel eens over DONS gehoord. Zij werkte daar ook en was super enthousiast. We hebben het toen wel eens over DONS gehad en wat zij daar dan allemaal ging doen. Na ons afstuderen is dat een beetje vervaagd en was ik DONS eigenlijk zo goed als vergeten. Een paar maanden later, kwam ik een vacature tegen van DONS en viel het kwartje dus nog niet meteen maar was ik wel super enthousiast. Pas toen ik ging solliciteren viel dat kwartje eigenlijk. Tijdens het sollicitatiegesprek werd ik met open armen ontvangen en meteen was ik verkocht. Ik werk er nu pas een maand maar het voelt helemaal goed.
Wat vind je het allerleukst bij DONS?
Het allerleukste bij DONS vind ik het spelenderwijs leren. In mijn eerste paar weken heb ik al meerdere keren in de zandbak liggen rollen, omdat ik de boef was en de kinderen mij anders zouden pakken, heb ik en ben ik geschminkt, verkleedde ik mij als tango-danseres en heb ik leren jongleren. Het is heel divers, de creativiteit en fantasie van de kinderen en dat is iedere dag weer heerlijk om te mogen zien en ze hierin te stimuleren. Maar daar tegenover is het contact met mijn collega’s ook geweldig. Iedereen is lief en gezellig, en als ik er even niet uit kom willen ze altijd helpen.
Wat was jouw laatste gekke DONS-actie?
Mijn laatste gekke DONS-actie was misschien het uitzetten van een speurtocht samen met mijn partner van die dag. We hebben tijdens het buitenspelen de kinderen helemaal gek gemaakt, dat ik iets gestolen had van ‘Kapitein Onderbroek’. Ik speelde de boef en zij moesten mij pakken en de gestolen schat vinden. Eigenlijk hebben we op dat moment besloten dat het heel leuk zou zijn om een echte schat te verstoppen in het park om de hoek met een echte schatkaart. Snel heb ik een schatkist gemaakt van een oude soepstengel-doos en daar wat knikkers in gedaan (de geluksstenen). Na het buitenspelen zijn we met de GEO-catch kaart op de app er echt op uit gegaan. Ik heb heel snel de schat verstopt en de kinderen hebben heel ijverig gezocht. Het mooiste was misschien voor mij nog wel dat er na afloop een politie auto langs reed en ik als een gek de bosjes insprong, want de politie mocht mij niet zien. Een van de kinderen kwam naar mij toe en zei: “maar we gaan jou niet verklikken hoor juf.” Toen smolt ik toch wel een beetje.
Welk DONS-liedje vind je het mooist?
LEGO is toch wel mijn favoriet, zo lekker swingend met een beetje rap er doorheen.
Wat doe je als je niet aan het DONS-en bent?
Dan ben ik kunstenares. Ik heb niet echt een vaste discipline omdat dat me dan veel te snel verveel. Dus ben ik met drukwerk bezig, hout buigen, ceramiek, kleding maken en meubels ontwerpen. Een ratjetoe van, van alles dus. Daarnaast werk ik ook nog in een restaurant, het horeca leven kan ik nog niet helemaal loslaten. Ooit misschien.
Lees ook de interviews met: Marit, Evelien, Talitha, Kayleigh, Vera en Maris.