Interview met een DONS-docent: Annemieke
Waarom ben jij een echte DONS-er?
Ik ben enthousiast, leergierig en ik houd van een uitdaging. DONS is nooit saai en geen dag is anders. Dat vind ik zo super aan DONS.
Op welke DONS-locaties werk je en kan je er wat over vertellen?
Op maandag en donderdag werk ik op de Scholekster. Wat heeft die lokatie een leuk schoolplein. Vooral een mooie tafel centraal gelegen op het schoolplein waar ik met de kinderen mooie nieuwe tekencreaties kan maken. Op de dinsdag werk ik op de Notenkraker. Wat val je in een fijn warm bad als je daar begint met werken en wat een leuk groot team staat daar om je aan te vullen en mee samen te werken.
Hoe ben je bij DONS terecht gekomen?
Een oud klasgenootje van de Master Kunsteducatie die ik net heb afgerond werkte vroeger voor DONS. Zij vertelde vaak enthousiaste en leuke verhalen over de avonturen die ze heeft meegemaakt bij DONS. Hierdoor werd mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd. Carlijn, van dezelfde opleiding, ging ook bij DONS werken, door aanraden van hetzelfde klasgenootje. Toen Carlijn ook nog met leuke verhalen aan kwam kon ik niet anders dan ook proberen te solliciteren.
Wat vind je het allerleukst bij DONS?
Moet ik hier nu één punt benoemen? Dat vind ik wel erg lastig. Er is zoveel leuk aan DONS. Ten eerste de collega’s wat een super leuke mensen! Ik zie DONS eigenlijk als een speeltuin, waarin heel veel kan en mag en waarbij heel veel uitgeprobeerd kan worden. De samenwerking met de collega’s vind ik te gek en om creatieve ideeën uit te voeren samen met de kinderen. Bij DONS heb je heel veel creatieve hersens waarvan je gebruik kan maken en je dingen van over kunt nemen die heel goed werken.
Wat was jouw laatste gekke DONS-actie?
Het spontaan verzinnen van een gek verhaal bij een kraan die (per ongeluk) nog aanstond. Ik begin met het verhaal dat er een onzichtbaar kindje is wat nog zijn handen moest wassen. Bij de vraag aan de kinderen of dit kon riepen ze allemaal heel hard van niet. ‘Er bestaan geen onzichtbare kinderen’ volgens de kinderen. Waarop ik antwoord “dus als je geen andere kindjes meer achter je ziet kan je de kraan dichtdraaien, want onzichtbare kindjes hoeven hun handen niet te wassen, want daar kan je toch niet bij ruiken of zien dat ze vies zijn.
Welk DONS-liedje vind je het mooist?
“Ik ben een tijger in een poezenpak!” Ik vind dit nummer lekker spontaan en stiekem. Eigenlijk gewoon heel speels.
Wat doe je als je niet aan het DONS-en bent?
Ik werk naast DONS op de Christelijke Scholengemeenschap Buitenveldert als tekendocent. Naast mijn werk teken ik zelf ook heel graag. Buiten doe ik lekker aan longboarden en ik hoop deze zomer beter te leren golfsurfen!